Sesleri oda yutuyor. Renkler gölge rengi diye hep giydim üstüme. aslında ne olduğunu bugün öğrendim. Hayal ürünü olan benmişim, tüm çevremdekiler beni var sanıyormuş, ilaçlar etkisini göstermeye başladı. yavaş yavaş yok olduğumu görüyorum. İyileşen yara gibi kaşınıyor olmayan beynimin korteksi. Herkesin var sandığı bensem eğer bu onların hastalığı olmalıydı, ama benimmiş. Yokmuşum ve onlar beni var sanıyormuş. Olmayan bişey hasta da olamaz. Gölge de değilmişim. Surette.Yokmuşum yani. Annem sabahları yokla konuşuyormuş, kedim yemini gidip kendi alıyormuş, hiç bulaşık çıkmazmış aslında, babam varmışım gibi kiramı ödüyormuş. Ofiste koltuğum boşmuş aslında o işler networkteki bi isim üzerinden yapılıyormuş. Çay hiç içmemişim. hayatımda. Bu ilaçları da içemiyor ve iyileşemiyor olmalıyım bu kadar yoksam eğer. Herkesin kurduğu hayal neden olmayan birinin suçu olur ki? olmuş bi kere.
The night is closing in/The clouds are frozen still/ The birds are feathered down/The churches ring the hour/Where once there was a cheer now stands a sorry crowd/Across the frozen lake/Beneath the tattered flags, a carnival of skates/The scissors scratch their names/Where once I held your hand I cannot bear to stand/This city is a cauldron of blackened snow and strangers/I moved here from the country/I didn’t know the danger/I’m haunted by the bottle/I’m haunted by the angels/In letters from my sister, she asks me how I’m feeling/I say that I am better but I lie in every letter/I have moved into the margin/I have moved into the shadow/Move closer to the fire or else you’ll meet the ghost/I loved you like a brother/I loved you more than most/But still you left me vacant/ Still you left me cold- GA Johnson
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder